In memoriam Callemansputte

Het is zover, we verhuizen.



Home

 

Op een grijze zaterdag in december 2007, tussen kerst en nieuw, kruipen we voor de allerlaatste maal uit ons bed te Callemansputte.
Er is heel wat aan voorafgegaan maar gedurende de laatse dagen, weken, hebben stress en vermoeidheid mij geheel ondermijnd. De dag dat ik definitief moet vertrekken is aangebroken.  Ik zie er enorm tegen op maar ik houd me sterk.  Tot overmaat van ramp wordt er een regendag voorspeld.

We zijn nog maar net klaar met ontbijten of ons verhuizers zijn daar.  Pascal en Bert komen, elk met hun materiaal, het hof opgedraaid en we beginnen er meteen aan want het wordt allicht een race tegen de tijd en ook tegen het weer, maar voorlopig blijft het nog droog. 
In den beginne help ik flink mee (al zeg ik het zelf ;-) ) maar gaandeweg begin ik de zaken te ondergaan. Pascal en Bert zorgen voor het in- en uitladen, Antoinette, Evy en Romy geven alles zijn nieuwe plaats, ik loop er maar een beetje bij voor spek en bonen en om 19.00 h wonen we in het Engelenhof 39 te Ertvelde.

Ik ben een "stadsmens" geworden.

 

Maar er is meer.  Niet enkel mijn "thuis" is in rook opgegaan, ook Romy vliegt uit.  Zij vertrekt na het "eerste avondmaal" in het Engelenhof samen met Bert naar Stoepe.  Vanaf nu is dit haar nieuwe thuis.  Romy en Bert, het ga jullie goed.

 

En verder?  Nieuwsgierig?  Hier klikken

 

<< vorige                           miniaturen                           volgende >>