Gorges du Verdon (Fr.) 2005

Deze site is hoofdzakelijk mijn fotoalbum. Ik bewaar hier mijn herinneringen van uitstapjes, reizen, feestjes, licht artistieke kiekjes... enz.

Ook wat hersenspinsels, wetenswaardigheden, anekdotes, technische (fiets)tips, links naar van alles en nog wat, kortom mijn "reservegeheugen", dat is wat je hier kan vinden.

Laatst gewijzigd:

Mijn weblog : (Chronologisch, het meest recente bovenaan.) 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022

archief:

2007 2008 2009 2010 2011

2012 2013 2014 2015

December 2024 : hoe de tijden voorbij vliegen.   Mijmeringen in de donkerste dagen

De dagen worden kort, buiten waait het, regent het of het is ijzig koud of killig nat.  Deze tijd van het jaar is het altijd wat.

We zitten binnen iets uit te zoeken om ons nuttig te maken en meestal lukt dat niet al maken we ons zelf het tegendeel wijs.

In die omstandigheden stuit je dan opeens op een stukje verleden.  Herken je het gevoel?  Nee? Kijk dan maar eens hieronder...

naar boven

===================================

van 11 tot 13 oktober 2024 : jaarlijkse familie uitstap.   Bezinghem (Fr) en omstreken.

Onze bijna jaarlijkse familie uitstap ging dit jaar naar Frankrijk, meer bepaald naar Bezinghem.  De Vlaams klinkende naam zou ons doen vermoeden dat het in Frans Vlaanderen gelegen is maar strikt genomen is dat niet zo. Het ligt er net buiten, in de Artois. Ik ben geen historicus maar waarschijnlijk heeft het ooit deel uitgemaakt van het graafschap Vlaanderen.  Wie zich geroepen voelt mag het altijd eens uitzoeken en mij een beetje feedback geven.

Hoe dan ook, het is een mooie streek in de buurt van de Noordzee.  We hebben dat dan ook ten volle benut.  Wil je details?  Klik dan hier.

Briek heeft er een eigen versie van gemaakt met zijn visie op het weekend.  Nieuwsgierig?  Hier klikken.

naar boven

29 september 2024 : een tweeling.   Mijmeren in Pairi Daiza.

naar boven

===================================

27 mei tot 2 juni : Weekje op uitstap.   La Moulinasse (Dordogne - Bij Kelly).

We zijn nog een weekje naar Frankrijk geweest.

De enige uitstap waar we tijd voor hadden (of maakten) was een tripje naar Saint Emillion.  Een vermaard wijnstadje maar evenzeer een pittoresk en druk bezocht plaatsje.

Een opeenhoping van smalle, hobbelige straatjes en huizen, enz... De gebouwen stammen wellicht uit de laat-Romaanse vroeg-Gothische tijd?  Niet echt modern dus.

Eerder uitgebuit dan uitgebaat... maar je moet er toch eens geweest zijn.

naar boven

===================================

16 maart 2024 : lente.  Hij is terug.

Seizoenen draaien eindeloos door.

Struiken en bomen krijgen nog geen blaadjes, met moeite wat knoppen maar de ooievaars zijn al terug. Enfin, misschien nog niet allemaal maar onze ooievaar uit Lapscheure, die is in elk geval al goed aan zijn nest bezig.

naar boven

===================================

3 tot 5 november 2023 : familieuitstap.   De Westhoek (Stuivekeskerke - Diksmuide).

We zijn nog eens op familieweekend geweest en dat leverde mooie plaatjes op.

De IJzervlakte, met z'n oorlogsverleden.  In elk dorpje of polderhoekje vind je wel een monumentje, steentje, graven,... en zoveel meer die de herinnering aan deze vreselijke tijd levendig houden.

Meer daarvan hier

naar boven

===================================

4 juni 2023 : Nostalgie. Braakmandochters zijn Braakmanmoeders geworden.

Vijf jaar na de laatste Braakmanréunie zijn we nog eens samen gekomen voor een 'Braakmandochterfeest'.  Het werd een absolute voltreffer, mede ook omwille van het prachtige voorjaarsweer.

...Hoewel, we moesten ook vaststellen dat we ondertussen al iemand van onze groep moeten missen. We kunnen zomaar niet voorbijgaan aan het feit dat Guy er niet meer is.

Een andere vaststelling is dan dat de Braakmandochters nu Braakmanmoeders zijn geworden.  Het doorschuiven van de generaties noemt zoiets zeker, "the circle of live".

Wil je de huidige "Braakmankornuiten" eens in hun element zien?  Klik dan hier.

Kijk, zo zien de Braakmandochters (-moeders) nu uit.

naar boven

===================================

7 maart 2023 : De tijd schuift onopvallend voorbij.

Zonder noemenswaardige gebeurtenissen schuift de tijd almaar door. De kleinkinderen worden groter. Er gaan er al 2 naar het middelbaar, ze doen allerhande sporten of andere liefhebberijen.

Wijzelf verdwijnen als het ware tussen de dagelijkse sleur. Ikzelf moest, omwille van mijn leeftijd, een stap opzij zetten in het bestuur van de Rode Kruisafdeling. De degeneratie gaat door. Antoinette brak bij een val haar pols maar is er intussen helemaal bovenop. De gevolgen van mijn ongeval, nu bijna 8 jaar geleden, worden, voor mezelf althans, steed maar prominenter.

Kortom, we kijken al iets meer naar het verleden dan naar de toekomst...

Maar... er is hoop, de dagen lengen. Hopelijk brengt de zomer iets dat nadien als een leuke herinnering zal te boek staan. We zien het wel.

naar boven

===================================

2 augustus2022: Zomer.  De seizoenen draaien door .

Dertig jaar geleden werd er door pseudo-weerkenners almaar geleuterd over het feit dat er geen zomers meer waren zoals vroeger.  Dagenlang zomerweer na elkaar, dat kwam zo goed als niet meer voor.

Wat zien we nu?  De ene droge, warme, "mooie" zomer na de andere.  Opwarming van de aarde noemt dat nu.

OK.  Ieder zijn meug. Afgelopen winters kloeg ik in de koude donkere korte dagen over het grijze kille weer.  Laat het nu maar zomer zijn.

De kids genieten er duidelijk ook van.

naar boven

===================================

29 augustus2021: wielrennen.  Gestopt met competitie.

Het is ervan gekomen.  Na 47 seizoenen met mooie hoogtepunten en diepe dalen heb ik besloten om te stoppen met wielercompetitie. Het is genoeg geweest.
De corona-break zit er zeker voor iets tussen dat het te moeizaam gaat. Wat dan gezegd van mijn leeftijd?
Daarbovenop is er het verschijnsel dat mijn kleinkinderen nu aan allerhande competities deelnemen en mij tot supporter transformeert. Dit stuurt mij ook in die richting.

Kortom: mijn tijd van gaan is gekomen.  Recreatief fietsen plan ik nog wel verder te doen voor zolang als het nog gaat.

Het is een weloverwogen maar moeilijke beslissing geweest.

naar boven

===================================

25 juli 2021: corona.  Op weg naar een normaler leven met wielerwedstrijden?

Na anderhalf jaar en drie golven van hoge besmettingsgraad zijn er voorzichtige tekenen van normalisering van het dagelijks leven.
Het corona-virus wordt door vaccinatie en gedragsregels enigszins teruggedrongen. De anti-corona maatregelen worden versoepeld.

Is dit een nieuwe start?  

Compleet naar de oude situatie terug gaan zal wellicht niet meer voor mijn tijd zijn, hoewel, sportwedstrijden mogen terug, zij het nog niet als massa evenement. Maar dat zal mij worst wezen.  

Vandaag ben ik gestart met mijn 47e koersseizoen. Was dat een foute beslissing? De toekomst wijst het vast uit. Hoe dan ook, afsluiten met een grijze zone door corona, dat zag ik niet zitten.

We zien wel hoe het evolueert. Als het niet meer lukt zal het zichzelf verbieden.

naar boven

===================================

Mei 2021: havenExpansie.  De nieuwe zeesluis in Terneuzen.

Dat Callemansputte gesneuveld is voor de havenuitbreiding is al lang geen nieuws meer.

Ook in Terneuzen is de expansie zichtbaar. Men werkt er volop aan de nieuwe zeesluis die grotere schepen op het kanaal Gent-Terneuzen moet toelaten.

Een drukte van jewelste met een imponerende skyline .

Wat is de zin van die grotere zeeschepen voor Gent als ze niet voorbij de tunnel van Zelzate kunnen want die ligt te ondiep.  Enkel nuttig voor Terneuzen... of heeft men plannen met de Zelzatetunnel?

naar boven

===================================

20 mei 2021: callemansputte.  Alles moet weg, tot de skyline toe.

50 jaar lang vormde de roodwitte Kuhlmanschouw de skyline van de streek. Aanvankelijk waren het er twee.
Ook dat is nu voorbij.  Zo goed als alles wat herinnert aan weleer is weg.  Zijn wij hetvolgende?

naar boven

===================================

27 maart 2021: Cecile  Callemansputte in rouw.

naar boven

===================================

6 maart 2021: gUY cLAUS  Vanaf nu in onze herinnering.

Vandaag namen we afscheid van Guy.   Als we nu nog eens samen komen met de Braakmanvrienden zal er een lege plaats zijn. Iets om zeker stil bij te staan. Guy viel op door onopvallendheid en eenvoud. Hij deed niets spectaculairs maar wat hij deed moest goed zijn en was ook goed. Zo simpel is het.

De frequentie waarmee mensen uit onze directe leefomgeving verdwijnen wordt steeds hoger.

naar boven

===================================

Februari 2021: schaatsen kan weer.  Zij het niet heel erg lang.

De opwarming van de aarde kan niet ontkend worden maar het is nog niet in die mate dat buiten schaatsen bij ons onmogelijk wordt.

De pret duurde amper 3 dagen. Jammer maar toch heftig.

naar boven

===================================

Februari 2021: Het CORONA - tijdperk  Nog lang niet over.

Het corona-virus woedt nu bijna een jaar over gans de wereld en, als de berichtgeving klopt, komen we er in West-Europa nog minder bekaaid vanaf dan elders ter wereld.

Dat neemt echter niet weg dat het hier goed voelbaar is. Horeca-sluiting, thuiswerken, mondmaskers op openbare plaatsen, geen evenementen of sportwedstrijden, een avondklok, geen feestjes of familiebijeenkomsten... zelfs bij uitvaarten een streng gelimiteerd aantal mensen.

Waar regels opgelegd worden broeit er onderhuids protest en wordt er gezocht om die regels te omzeilen. De cornonaregels vormen hier geen uitzondering op al valt het al bij al nog mee.

Er is hoop... Er zijn vaccins ontwikkeld maar de vraag overstelpt uiteraard het aanbod waardoor de vraag rijst:"Wie krijgt er prioriteit"? Een oeverloze discussie.

De cornona-crisis betekent waarschijnlijk het einde van mijn "koerscarrière".  Veel had ik mij daar niet van voorgesteld maar toch iets enigszins anders.
Maar ja! Zoals het is, is het!

naar boven

===================================

September 2020: callemansputte. Zo ziet het hof eruit anno 2020.

Geloof het of niet, deze twee foto's zijn vanop identiek dezelfde plaats genomen. De linkse september 2008, de rechtse september 2020.
Zelfs de naam "Callemansputtestraat" is vervangen. Dat noemt nu "Gipsweg"

2008 vs 2020. Wat denk je ?

naar boven

===================================

Mei 2020: Bevoorrading.

Corona of niet. Het leven gaat door dus moet er gegeten worden en dat kan niet zonder landbouw.

Nore draagt haar steentje bij.  Papa is het land aan het klaarmaken om te zaaien en later te maaien zodat wij kunnen blijven eten.  Maar papa moet nu ook eten en daar zorgt Nore voor.

Lief van haar, toch?

naar boven

===================================

Maart 2020 tot ...???: Het CORONA - tijdperk

Half maart breekt de besmettelijke ziekte COVID-19 uit.  Een griepachtige aandoening veroorzaakt door het CORONA-virus.

Lockdown, quarantaine, enz... zijn de meest voorkomende woorden in nieuwe wetten, gedragsregels, nieuwsberichten, gewone gesprekken...

Het is wachten op een vaccin om het oude leven terug te vinden als dat er ooit nog komt.

naar boven

===================================

11 oktober 2019 :   Een moeilijke dag.

Vandaag beleefden we een moeilijke dag.  We hebben afscheid genomen van Tan.

Om haar te eren in haar stijl: " Daar hoort geen uitleg bij! "

Tan, zoals Tan was.

Behouden vaart...

naar boven

===================================

5 oktober 2019 :   wielrennen. Seizoen 45 zit erop.

Vandaag reed ik mijn laatste wedstrijd van seizoen 2019.

Niet meteen een seizoen om fier op te zijn, eerder een totale mislukking.  Om een of andere of meerdere redenen vlotte het voor geen meter. In meer dan de helft van de koersen was gewoon volgen zelfs een gigantisch probleem. Het ging zover dat ik in een vlaag van totale ontgoocheling besloot om te stoppen en toe te geven dat mijn tijd gekomen was.  Toen alles een beetje bezonken was begon ik te twijfelen want ik voelde mij fysiek eigenlijk wel prima.

De afgelopen drie weken nog eens gestart en het resultaat was meer dan behoorlijk.

Volgend jaar?... Het staat in de sterren...

naar boven

===================================

12 juni 2019 :   uitstapje.  Na jaren, nog eens naar de Ardennen.

Door allerlei omstandigheden zijn we jarenlang uit de Ardennen weggebleven maar heel ongepland trokken we er eens naartoe. Rotslecht weer voor de heenreis maar dat was het enige minpuntje.

Het werden twee mooie dagen en wat mijzelf verbaasde, ik was meteen weer in de ban van het fietsen langs de Maas, het beklimmen van de heuvels bij het verlaten van de vallei en van de "Ardense sfeer". Pure nostalgie die mij dwong de foto hieronder te maken.

Dinant: Rocher Bayard. Een rots met een legende( met twee versies) die zo echt zijn als de verrijzenis van Christus

naar boven

===================================

April 2019 :   Mort a la moulinasse. Eens vanuit een andere hoek bekeken.

April 2019, ergens in Afrika, ten zuiden van de Sahara. De drang om terug naar Europa te komen begint bij onze zwaluw onweerstaanbaar te worden en hij vertrekt samen met zijn partner en een heleboel lotgenoten noordwaarts. Reeds sedert vele jaren vinden ze in het Franse Dordogne een onderkomen in een bouwvallige verlaten watermolenhoeve.
De levensgevaarlijke tocht over de woestijn en de Middellandse zee zit er weer op en in de verte duikt het dak van hun Europese residentie op.   Hun enthousiasme kent geen grenzen en zonder ook maar enige argwaan duiken ze naar beneden om net om het hoekje van het gebouw het open deurgat binnen te vliegen naar hun vertrouwde nestplaats, maar... schijnbaar slaat de evolutie ook hier keihard toe.
Eén of andere onverlaat heeft de ruïne omgetoverd tot een paleis en het vertrouwde open deurgat werd een 21e-eeuws raam met dubbel glas en alles wat daarbij hoort.
Het resultaat is een ware nachtmerrie.

Een variante van "Death on the Nile"?

naar boven

===================================

6 - 16 april 2019 :   vakantie in la moulinasse.

We zijn een 10-tal dagen op vakantie geweest in het gloednieuwe vakantiepark "La Moulinasse" in Chassaignes.  Daarmee is niet zoveel gezegd want Chassaignes is een dorpje met ongeveer twaalf tot veertien huizen, echt op zijn Frans.  Ribérac zegt misschien iets meer, dat ligt op zeven kilometer daar vandaan.

De Dordogne, dat zegt wellicht iets meer.

Behalve de rustige serene omgeving viel ons daar iets anders op:  de echte stilte als het stil is,  zoiets bestaat bij ons niet meer.  Hoe donker het is als het donker is. Ook dat zie je niet bij ons.

Kortom: een zalige sfeer.

Hier meer foto's van de omgeving.

Bovendien hadden we nog de eer de eerste gasten te zijn van het vakantiepark

naar boven

===================================

01 maart 2019 :   callemansputte.  Ken je het nog?

Jaja, ik weet het. Het noemt nu Rieme-Noord en de "Calcair" is nu de "Zonneberg"(???)

Waar de stallen van Daniël en Monique en van Johantjen stonden, dat ziet er nu zo uit.

Alleen de schouw van wijlen "Kuhlmann" blijft nog over van vroeger.

Meer foto's volgen nog.

naar boven

===================================

28 februari 2019 :   We gaan gewoon door.

De donkerste dagen, Kerstmis, Nieuwjaar, het zachtjes aan lengen van de dagen, een eerste schuchtere zon, zelfs meer dan een week echt lenteweer...

Onopgemerkt, zonder noemenswaardige gebeurtenissen, is het voorbijgeschoven.

Uitleg hoeft daar eigenlijk niet bij, alleen dat het eerste nieuwjaar zonder één van de onzen toch wel een iets bittere ondergrond had.

Oud worden zeker?...

naar boven

===================================

22 december 2018 : afscheid

Op de kortste dag van dit jaar hebben we afscheid genomen van Christ.  Geen lange posthume rede. Christ was gewoon Christ en wie hem kende wist wie hij was.  Een familielid, een vriend, een kennis,... maar voornamelijk echtgenoot, vader en opa.

Christ, je laat een leemte na.

Het ga je goed....

naar boven

===================================

1 december 2018 : mijmering

We beginnen ons op te maken voor de kerstperiode.  Met de aanvang van de 6 donkere weken moeten we vast stellen dat er weer een cyclus voorbij is.
Na een mooi maar lang koud voorjaar kwam er een ontstuimige zomer gevolgd door een even droge zonnige herfst. Ook daaraan is nu een eind gekomen en we zijn vervallen in grijze druilerig natte dagen zoals we ze gewoon zij voor deze periode van het jaar.  Kortom: "The circle of life".
Een koersseizoen met haken en ogen dat op het einde toch nog best afliep en net zoals elk jaar de stille drang om het volgend seizoen beter te doen. Een illusie tegen beter weten in, zoals zovele van dat soort dingen.

Eén ding is geen illusie.  De kleintjes worden groter en het lijkt wel alsof dit steeds sneller en sneller gaat.

Hop naar de jaarwisseling.

naar boven

===================================

17 augustus 2018 : uitstapje : Pas de Calais

Nog snel een tussendoortje na de mooie Banjaardweek met de kids. We zijn eventjes naar Pas de Calais geweest. Zo maar eens heen en weer.

Zonder thema, zonder reden, zomaar... Geloof het of niet: Best meegevallen.

naar boven

===================================

Augustus 2018 : Zomerperiode:  Wat is er van onze dromen geworden?

Het is echt het cliché van de winterse periode: "hopelijk krijgen we een mooie zomer".  De dagen lengen zichtbaar eind januari en dan beginnen we te verlangen naar het licht en de warmte van de zomerse periode.

Nu met het najaar voor de deur kunnen we eens terugblikken en ons afvragen: Wat is er dit jaar eigenlijk van gekomen?

De prille lentedagen waren wisselvallig met hier en daar een mooie uitschieter maar overwegend fris en winderig.  Toen de lente zich verder doorzette ging het min of meer dezelfde weg verder met af en toe mooie zonnige dagen afgewisseld met frisse regenperiodes die, wat betreft neerslaghoeveelheid, zeker niet onder de gemiddelde waarden uitkwamen... tot plots...

De dag dat we vertrokken naar onze vakantiebestemming La Moulinasse in de Dordogne, werd het zuiders weer, nog vooraleer we in het zuiden aankwamen. Vanaf die dag kreunde gans West-Europa onder een zomerse warmte zoals die de laatste 40 jaar niet voorkwam.  Het resultaat was droge graspleintjes, lege regenputten, voor de landbouw een rampoogst enz...

Mensen klaagden steen en been over de loden hitte, het (te) warme weer was steevast, tot vervelens toe eigenlijk, het gespreksonderwerp. Van de winterse wensen naar zon, warmte en lange dagen, daar herinnerde zich plots niemand iets meer van.  Wie zijn wij toch?

Half augustus normaliseerde het weer zich naar de gewone wisselvalligheid.  "Fris vandaag hé!" zegt men nu bij een niet echt ongewone 20°.  Wat willen wij toch?
Goed weer is toch gemakkelijk, of niet soms?

Als je 't mij vraagt: in de zomer moet het zomerweer zijn!

naar boven

===================================

19-25 juni 2018: op reis: De Dordogne

Alle foto's hier

naar boven

===================================

6 mei 2018 : weeral een feestje : Aster en Nore doen hun eerste communie

naar boven

===================================

29 april 2018 : uitstapje : Na de bloei.

We zijn op fietsuitstapje geweest naar Haspengouw en in weerwil van de voorspellingen viel het weer best mee.  Het was niet onze eerste keer dat we daar waren en voor de bloesem waren we eigenlijk een weekje te laat.
We hebben echter kunnen vaststellen dat de fruitstreek ook zonder de bloesem iets heeft.  De talloze vruchtbeginsels, de overweldigend mooie vergezichten, de historische boerderijen, de gemoedelijkheid van de limburgers en hun hoffelijkheid in het verkeer worden dan eens niet overrompeld door de uitbundige schoonheid van de bloesem.
Je moet het wel willen zien natuurlijk maar dat is zo met alle kleine mooie dingen zoals bvb de schoonheid van een meikever die we onderweg gespot hebben.

naar boven

===================================

27 maart 2018: Van winter naar lente? : Alles doodgewoon

Het jaar 2018 begint zoals 2017 grosso modo verlopen is.  Alles schuift onmerkbaar voorbij, zonder noemenswaardige uitschieters.
Gestart met de traditionele nieuwjaarswens op nieuwjaarsdag waar iedereen aanwezig was, op zich al een goede start.
Terwijl Ferre en Briek de sportieve kant op gaan en Aster en Nore mijmeren over hun komende eerste communie is Hanne overduidelijk haar peuterstatus ontgroeid.  Er is ondertussen ook een nieuw koersseizoen gestart, het moet echter gezegd: een overweldigend succes is het niet.

Na een lange sombere periode is februari zonnig en fris geweest maar het lengen der dagen was goed merkbaar wat een hunker naar de lente deed opwellen al was die snel de kop ingedrukt door een koude, kille, natte en winderige eertse helft van maart.  We zullen dus nog maar een beetje geduld oefenen.

naar boven

===================================

30 december 2017 : jaaroverzicht ? : As time goes by.

2017 is voorbijgegaan als een jaar met enkele zaken die misschien nog wel ooit nog eens ter sprake komen maar toch zonder markante uitschieters.
Het heengaan van Albert, een korte schaatsperiode in januari, het 20ste achterkleinkind van meetje Moens, onze eerste kleinkinderen die hun eerste communie/lentefeest vierden, een meer dan behoorlijke zomer,.... kortom, de gewone zaken.

  Eén ding echter... Ik herinner mij dat ik als klein ukkie, ik denk zo'n jaar of 7, met nonkel Dees op kerstdag mee mocht gaan naar de veldloop van AS Rieme.  Hij kende een sluipweg door de Pachtgoederen om zo de inkomprijs te omzeilen want het mocht natuurlijk niets kosten.  Het moet zowat behoren tot mijn verste herinneringen.
Vandaag zijn we, zowat 60 jaar later, jawel, naar diezelfde kerstveldloop gaan kijken om te supporteren voor onze... kleinzoon!!!  "As time goes by".

2017: een streep eronder.

2017, een streep eronder

naar boven

===================================

30 oktober 2017 : herfst : Herfst? Dat is kids en bossen.

Met een vleugje nostalgie.

naar boven

===================================

30 september 2017 : wielrennen : Het 43e seizoen zit erop

Het lijkt wel alsof de hemel er niet kan mee instemmen dat mijn koersseizoen erop zit.  De wedstrijd in Tervenen was andermaal voorbestemd om als afsluiter te dienen.
Het weer kondigde zich van voor de start al niet te best aan maar de laatste twee ronden leken wel een echte zondvloed met als toemaatje, net na de aankomst een oorverdovende donderslag die een bliksemflits begeleidde.
Het seizoen dus geëindigd zoals het begon: verzopen door de regen. Het moet gezegd, wat ertussen zat was meer dan behoorlijk.

Volgend jaar terug ????       Wie weet?  Het staat in de sterren zeker, hé!

Ertvelde-Tervenen (30 september 2017)

naar boven

===================================

30 augustus 2017 : wielrennen : Apocalyps?

naar boven

===================================

26 augustus : wielrennen : Nog eens bloemen.

Ik was al een tijdje behoorlijk op dreef en zie, afgelopen zaterdag in Hengstdijk zat alles plotseling mee en kon ik de bloemen van mijn reeks meepikken.
De twee vorige wedstrijden eindigden telkens op de tweede stek en nu was het bingo.
Het voelt wel goed aan al weet ik best dat je zoiets moet relativeren.

naar boven

===================================

4-11 augustus 2017 : uitstap : De Banjaard en omgeving

Beetje bij beetje wordt het als een verworven recht beschouwd dat er jaarlijks een "familietripje" georganiseerd wordt en dat was dit jaar dus ook zo. De bestemming was, zoals reeds meerdere keren in het verleden, de Banjaard in het Zeelandse Kamperland.
We hadden het er behoorlijk naar onze zin en ook al kennen we het daar ondertussen wel, toch zie je telkens wel iets nieuws.  Naast wat oog voor details zoals turende aalscholvers, trage slakken na een regenbui is er nu ook de experimentele getijdenturbine op de stormvloedkering die donkergroene elektriciteit opwekt. Iets voor de toekomst?  Er is natuurlijk nog altijd het windsurfparadijs aan de Schotsman al lijkt dat nu wel definitief verleden tijd voor mij.  Verder is er voor de kids, naast Koos Konijn uiteraard, nog altijd die fantastische zee.

Wat en/of wanneer wordt de volgende keer?

naar boven

===================================

12-19 juni 2017 : vakantie : Naar de Provence

De koelte van het voorjaar heeft abrupt plaatsgemaakt voor de zomer. Terwijl landbouwgewassen, moestuintjes, grasperken enz... hier kreunen onder een loden zon en een bijna ondraaglijke hitte zijn wij op zoek gegaan naar een zo mogelijk nog zonniger oord, in Frankrijk dan: de Provence.

Zonnig en warm was het er inderdaad maar de Provence is daar, met zijn reusachtige platanen, op ingesteld en de warmte is er draaglijker dan bij ons en tropisch of niet, de natuur blijft er fantastisch.  Een sublieme streek.

De Pont d'Avignon en Le Palais des Papes.  De twee uithangborden van de drukke maar dure historische provencaalse stad.

PS:  Ik heb er mij kunnen van weerhouden om de Mt Ventoux te beklimmen. Zo fier dat ik was om hem voor de eertse maal beklommen te hebben in 1975, zo fier ben ik nu dat ik aan de verleiding heb kunnen weerstaan.  Zo zie je maar hoe een mens kan evolueren.

naar boven

===================================

14 en 27 mei : de familie viert feest(en): Kleintjes worden groter.

naar boven

===================================

17-20 mei 2017 : uitstap : Naar de Kalmthoutse heide en omgeving

De lente heeft zijn intrede gedaan al is dat slechts op de kalender.  In de praktijk is daar nog niet veel van te merken geweest.  Niettegenstaande de neerslaghoeveelheden beneden het normale peil waren en de uren zonneschijn er iets boven, waren de temperaturen meer dan ondermaats en mogen we gerust spreken van een koud voorjaar, iets wat de laatste lentes wel meer het geval was en toch...

Het is ondertussen een jaarlijkse traditie geworden om in de late lente op fietsuitstap te gaan, zo ook dit jaar dus. Dit jaar is het een niet zo voor de hand liggende keuze geworden, namelijk de Antwerpse Kempen. Een streek die dicht bij ons thuis ligt maar voor ons een beetje afgeschermd wordt door de Antwerpse haven.

We onthouden voornamelijk dat het een streek is met heel veel prachtige grote oude bomen, voornamelijk eiken, en ook veel woonzones met grote huizen van mensen die absoluut aan de buitenwereld willen laten zien dat ze rijk zijn.  Volgens mij is mooi iets heel anders.
Een bezoek aan de Antwerpse haven is een opportuniteit want die is vlakbij en bij zomers weer is de Oesterdam aan de oostzijde van de Oosterschelde als een geschenk uit de hemel.

Een leerrijke en geslaagde trip.

naar boven

===================================

12 maart 2017 : wielrennen : We zijn weeral eens gestart

Met een weekje vertraging omwille van het slechte weer zijn we er voor de 43e maal tegenaan gegaan. Onder een stralende maar toch frisse zon is voor mij het koersseizoen weer van start gegaan en alles in acht genomen is het naar behoren verlopen.  Hopelijk een goed voorteken want met de jaren begin ik meer en meer te voelen dat het allemaal niet meer zo vanzelfsprekend is en dat komt waarschijnlijk niet alleen door de last die ik sinds mijn crash in 2015 meedraag.  Het gewicht der jaren, de tand des tijds, het zal allemaal wel een rol beginnen spelen.

Laat het ons zo stellen dat de nieuwigheid er een beetje af is.  Wordt nog wel vervolgd denk (of hoop) ik.

naar boven

===================================

20 februari 2017 : familie : Met Scout erbij zijn we nu met twintig

Vandaag is Scout geboren, zoontje van Elise en Bert. Een flinke knuist van bijna 4 kilogram in blakende gezondheid.
Heel speciaal: hij is het twintigste achterkleinkind van mémé Moens maar hij is, na zijn broertje Lowiek, amper de tweede die de naam Moens verder uitdraagt.  Er rust dus een hele verantwoordelijk op hun schouders ;-).

naar boven

===================================

22 Januari 2017 : winter : Joepie, terug schaatsen.

Schaatsen op natuurijs.   Doemprofeten van de opwarming van de aarde verkondigen dat het in onze streken nooit meer zou kunnen.  Niet waar dus!

De natuurcompensatiegebieden in Zeeuws-Vlaanderen zijn er de ideale plek voor.  Getuige hiervan de venen in de polders tussen Westdorpe, het kanaal Gent-Terneuzen en de Axelse vlakte.

Schaatsers: laat alles vallen en profiteer er nu van, het komt niet zoveel voor.

De kerktoren van Westdorpe overschouwde het geheel en zag dat het goed was .

naar boven

===================================

19 Januari 2017 : heengegaan: Albert.

Al van toen ik een ukkie was van tien jaar of minder was hij daar al. Ik ging nieuwjaren bij "Peetjen Jaok" en toen was hij daar te zien. Als prille tiener zag ik hem tijdens het rolschaatsen op zondag op straat want dan kwam hij op Callemansputte een lief zoeken en als rijpe tiener herinner ik mij hem toen hij bij ons op de boerderij melk kwam kopen.
Alsof dat nog niet volstond werd hij mijn naaste buur op Callemansputte na mijn huwelijk. Samen werden we van ons vertrouwde Callemansputte weggejaagd en nog daarna zagen we elkaar veelvuldig.  Kortom, Albert is er in mijn herinnering altijd geweest.

Vandaag is daar een eind aan gekomen, Albert is vertrokken naar de overkant...   Goeie reis Albert!

Gewoon, omdat hij was wie hij was zullen we hem niet vergeten.

naar boven

===================================

Januari 2017 : een nieuw jaar : Bijna onmerkbaar.

Omwille van het vrij zachte, en ja ook behoorlijk zonnige najaar is de jaarwisseling bijna ongemerkt naderbij geslopen. Gedurende de eerste drie van de zes donkere weken was er veel licht tot bijna op nieuwjaar zelf. Op dat moment kantelt het weer en vervalt in zijn oude jaarlijkse doen van grijs, nat en killig. Alsof dat nog niet genoeg is komt daar ook nog wat nachtvorst bij en winterse buien.  Het weerhoudt er ons niet van om het nieuwe jaar weeral eens hoopvol tegemoet te zien ook al hebben we in 2016 ervaren dat het leven heel broos kan zijn.

Hoe dan ook, alles vliegt voorbij. Getuige de evolutie van de tweelingen. Kijk hieronder zelf maar naar de traditionele foto's van het 2 X 2 - set.

Er is een duidelijk onderscheid tussen de stellen onderling maar wie Lies of Kaat zijn en Aster of Nore, dat zoek je zelf maar uit.

naar boven

===================================

6 november 2016 : Zo maar : Alles gaat zijn gewone gangetje.

Zonder noemenswaardige uitschieters schuift de tijd voorbij.  De dagen worden korter, de bladeren aan de bomen verliezen hun groene kleur en hier en daar beginnen ze af te vallen, mooie nazomerse dagen maken stilaan plaats voor frissere en grijze dagen, het is Allerheiligen voorbij dus het is winteruur enz...
Toch is één ding zeker: de gewone dagen zijn nog altijd de mooiste, zo valt het bvb niet zo op dat de kleintjes eigenlijk niet echt zo heel klein meer zijn.  Twee van hen doe zelfs al verwoede pogingen om te beginnen lezen.  Echt raar, je wilt ze graag zien groot worden maar ze verliezen wel beetje bij beetje de charme van een "kleintje".  Getuige daarvan onderstaande wondermooie (volgens mij althans) foto die Evy van de "troep" maakte op, jawel, het kerkhof.

De niet meer zo kleine kleintjes eind oktober 2016.

naar boven

===================================

1 oktoberber 2016 : wielrennen : 't Zit er weer als eens op.

Met het einde van de zomer komt ook het einde van het wielerseizoen.  Wat als één groot vraagteken en één grote uitdaging begon is uitgedraaid op een onverhoopt succes, ook al heeft dat wat moeite gekost.  De eerste twee koersen voelde ik mij niet zo stuurvast en zelfzeker maar daarna kwam de oude routine terug boven drijven. Behalve het feit dat er meer dan behoorlijke resultaten waren is het voornaamste dat gebleken is dat ik het nog kan in weerwil van het feit dat nog altijd mensen mij op een vermanende toon aanspreken met zo van die gezegdes als "...ik heb gehoord dat je toch weer koerst..." e.d. Vandaag nog kreeg ik de "aanmoediging" zo van: "Get sjanse manneken da nie in 'n kerreken zit"    Zielig, toch?   Hoe dan ook, als alles verder verloopt zoals nu, dan sta ik begin maart 2017 terug aan de start voor seizoen 43.

naar boven

===================================

16-18 september 2016 : uitstapje : Een weekendje in de Westhoek.

Om uiteenlopende redenen zijn we dit jaar niet naar de Banjaard geweest.  Om dit hiaat een beetje in te vullen zijn we met Firmin en Ria een weekendje naar de Westhoek afgezakt.  We logeerden in Beauvoorde. Een deelgemeente van Veurne die niet eens op elke kaart staat.
Het weer was wisselvallig, ons programma derhalve ook.  Een beetje gefietst, twee musea bezocht en de horecasector gesteund.
We onthouden: het is daar rustig, echt landelijk. We beseffen nu dat het in ons dorp een hectische boel is.

naar boven

===================================

15 september 2016 : Najaar : De herfst vermomt zich als een zomer.

Een zeer wisselvallig en fris voorjaar werd gevolgd door een middelmatige maar best te genieten zomer die zich in zijn extreme vorm toonde de tweede helft van augustus.
Tijd voor het najaar nu.  Ja, dat dacht je.  De eerste helft van september, de aanvang van de herfst dus, was zomer op z'n allerbest.  Warmterecords sneuvelden en de droogte deed gewassen en tuinen kreunen.  Alleen het korten van de dagen toont aan dat we niet in de hoogzomerperiode zijn.

Is dit een gevolg van de opwarming van de aarde of...?

naar boven

===================================

4 september 2016 : wielrennen : 15 jaar later.

Het is er dan toch nog eens van gekomen. Om en bij de 15 jaar na mijn laatste overwinning te Assenede slaagde ik erin om nog eens de bloemen te veroveren.  Na een aantal plaatsen binnen de eerste 5 was het bingo. Ik moet toegeven dat de omstandigheden een beetje meezaten en dat er een beetje denkwerk aan te pas kwam al is dat niet echt mijn stijl van rijden. Misschien is dat de reden waarom ik er niet zo'n euforisch gevoel aan overhield maar toch geeft het een soort van voldoening. Hop naar nog eens?

naar boven

===================================

11 juli 2016 : zomer: Hij is er!  Eindelijk.

Het is er eindelijk van gekomen. De zon en de warmte zijn aangekomen na een voorzomer van kwakkelend en wisselvallig weer.  Doet dat even deugd zeg al weten we natuurlijk niet voor hoelang.  Hoe dan ook, de kids zijn er als de kippen bij om ervan te genieten.

 
v.l.n.r. Briek, Aster, Ferre, Nore, Hanne.

naar boven

===================================

9 juli 2016 : wielrennen : De vloek van Vogelwaarde is bezworen.

Precies één jaar na die vreselijke doodsmak wordt de koers in Vogelwaarde terug ingericht. Met het vaste voornemen voorgoed af te rekenen met het spook dat door mijn getormenteerde hersenen dwaalt ben ik erheen getrokken en heb afgerekend met "de vloek van Vogelwaarde".  Ik heb de koers gereden zoals elke andere koers al vonden meerdere mensen die het van nabij meegemaakt hebben dat niet zo evident. Blijkbaar was het toch erger dan wat ik er mij van voorstel.  
Nu is het definitief: ik kan nu door Vogelwaarde heen fietsen zoals door elk ander dorp. De vloek is bezworen al zijn lang niet alle gevolgen verleden tijd.

naar boven

===================================

16-27 juni : op reis : Een tochtje door Frankrijk.

Saint-Aulay maakt zich op voor de Félibrée.	We zijn terug eens naar het zuidelijk deel van Frankrijk geweest.  Gestart in de Provence, meer bepaald de streek rond de Mont Ventoux, dan via de oogverblindend mooie Gorges du Tarn naar de Dordogne.  Onderweg nog eventjes het opmerkelijke bedevaartsoord Rocamadour bezocht. We logeerden in een vakantiedomein in opbouw. Een unieke ervaring in een streek die zich nog het echte Frankrijk mag noemen, nog niet verpest dus door super gecommercialiseerd toerisme. Op de terugtocht maakten we even een tussenstop in Oradour-sur-Glane.  Dat is echt om even stil van te worden.   Mooi weer, veel verschillende dingen gezien en geen tegenslagen onderweg, kortom, een trip om niet te vergeten. Foto's vind je hier. Ondanks de vele kilometers: smaakt naar nog eens.	Cyrano de Bergérac.
Oradour-sur-Glane.	Chassaignes.	Een groene kikker.

naar boven

===================================

3 juni 2016 : Eentje erbij : Hallo Fiebe, we zijn blij dat je er bent.

De familie is weer eens uitgebreid. Fiebe is het tweede kindje van Björn en Katrien, een zusje voor Imke. Een dikke proficiat voor de kersverse ouders, het nieuwbakken zusje en de trotse grootouders. Veel succes.

Fiebe is het negentiende achterkleinkind van mémé Moens. Het is aftellen naar nummer twintig. Voelt er zich iemand geroepen?

naar boven

===================================

mei 2016 : lente:  Een nieuw seizoen breekt aan.

Ook al bleven winterse toestanden achterwege en werden de dagen langer er was van lente maar weinig te merken. Wel was er hier en daar een verlopen gelopen zonnetje te zien maar het bleef veelal grijs, winderig en vooral fris.  Toch schuift alles verder door en we bereiken bijna ongemerkt de maand mei. Met het hemelvaartweekend zijn we naar de Veluwe getrokken voor een viertal dagen en hebben daar de start van de Ronde van Italië gecombineerd met fietstochten door de Veluwe.  Als je ooit hebt gehoord van een fietsparadijs, de Veluwe dat is er een en alsof dat nog niet voldoende was deden de weergoden daar nog een flinke schep bovenop.  Een lenteweer zoals we er nog geen tien minuten hebben gehad dit jaar was ons deel.  

Drie dagen thuis en alweer op pad.  Nu per fiets naar het duitse Lampertheim, een dikke 600 km.  We onthouden dat we de eerste dag een uitgelezen dag hadden met identiek hetzelfde weer als in de Veluwe maar de resterende 3 fietsdagen waren grijs, koud en net niet nat, kortom, aprilweer dus.  We zien wel wat de rest van mei brengt.  We hopen in alle geval op iets beter.

naar boven

===================================

25-28 maart 2016 : uitstapje: Familietripje naar de Westhoek.

Dit jaar word ik 65 en de familie vond dat daar wel iets speciaals voor mocht gebeuren.  We zijn dus met gans de familie op paasweekend geweest naar de Westhoek.
Onze uitvalsbasis was het heksendorp Beselare, een deelgemeente van Zonnebeke. Mooi golvend landschap aan het begin van het Westvlaams Heuvelland bezaaid met stille getuigen van De Groote Oorlog.

Met z'n allen op de zaterdagse markt te Ieper.  Rarara !!  Wat gaan we allemaal kopen?

Foto's hier.

naar boven

===================================

11 maart 2016 : ligfiets: Hij is er.

Tijdens de "heropbouw" na mijn crash heb ik besloten om met alles gewoon door te gaan, dus ook met ligfietsen.  Daar mijn eerste ligfiets aan vervanging toe was heb ik begin december een nieuwe besteld en eindelijk is hij aangekomen.  Het voelt zo'n beetje aan als "Le Beaujolais Nouveau est arrivé".

Het is een hele aanpassing. Mijn vorige ligfiets was een touring-versie terwijl dit een race-uitvoering is.  Hij gaat behoorlijk wat sneller maar vraagt heel wat aanpassing van het rijgedrag. Het geeft wel een nieuwe sensatie.

Is het geen schatje?

naar boven

===================================

6 maart 2016 : wielrennen: Weer gestart.

In weerwil van de "publieke opinie" ben ik vandaag gestart aan mijn 42ste seizoen als wielrenner.  Het was niet echt gemakkelijk om de drempel van mijn crash te overwinnen. Mijn overtuiging dat het niet is omdat je bepaalde zaken niet meer kunt dat je de dingen die je nog wel kunt ook moet laten, heeft me daarin gesterkt. Het overgrote deel van de publieke opinie vindt van wel maar ik heb op een moeilijk moment tijdens de revalidatie besloten om te proberen doen en vol te houden wat ik nog wel kan en daar heb ik vandaag de volgende stap in gezet.  We zien wel waar het schip strandt en ik ga ervan uit dat, indien het niet gaat, het zichzelf wel zal verbieden.
Ik had er in elk geval een goed gevoel bij.

naar boven

===================================

26 februari 2016 : Ligfiets: Afscheid van een vriend

Na iets meer dan 11 jaar en 100.000 km heeft mijn ligfiets de geest gegeven. Het zat er al een tijdje aan te komen. Ik heb een nieuwe gekocht en hij was bezig aan zijn laatste kilometers. Net alsof hij het voelde en protesteerde. Hij vertoonde al een aantal mankementen die ik telkens weer wat oplapte maar nu is het definitief, we zullen samen nooit meer op pad gaan.  Ik werd er zowaar een moment stil van.  Afscheid van een vriend.

naar boven

===================================

28 januari 2016 : callemansputte: Een hele bedrijvigheid.

Na de aanleg van de hoofdwegen is het een tijdje heel rustig geweest maar dan opeens...

Topje erop.

Ziezo, hij staat er.

Nu de alternator.

Dan de wieken netjes omhoog hijsen .

Wieken op de alternator en... nog 3 te gaan .

naar boven

===================================

4 januari 2016 : naar school : Hanne haar eerste schooldag.

De eerste schooldag van het nieuwe jaar en Hanne gaat voor de allereerste keer naar school.  Een hele gebeurtenis maar voor Hanne zelf is het onmogelijk om daar het nut en de consequenties van in te zien.  Ze is wild enthousiast vertrokken. Kijk hier maar eens. Ze weet natuurlijk niet voor hoelang het wel is.
De hamvraag is echter: wie maakt er zich de meeste zorgen? De mama en papa, de mémé en pépé of misschien wel Briek.  Als je 't mij vraagt is Briek er niet geheel gerust in maar verantwoordelijkheidszin tonen schijnt een goede eigenschap te zijn al kan je daar bij een kereltje van 5 jaar toch eens een vraag bij stellen.

Komaan Hanne, "go for it".

naar boven

===================================

1 januari 2016 : Nieuwjaar: Bijna ongemerkt was het daar.

Bijna ongemerkt sloop de jaarwisseling nabij. Het najaar 2015 was uitzonderlijk zacht en zonnig en leek daardoor meer op een moeizaam voorjaar.
Hoe dan ook de jaarwisseling is er, dus wordt er weer naar voren gedroomd en de balans opgemaakt van wat voorbij is. Voor mij was 2015 een jaar met een dubbel gevoel. De kleintjes gingen er goed op vooruit, onze gezondheid was prima en alles verliep naar wens zonder echte extremen tot... die vreselijke crash kwam.  De meest spectaculaire gevolgen zijn verdwenen, de gevaarlijk sluimerende zijn er nog steeds en maken niet meteen aanstalten om te verdwijnen.
Ik heb er heel wat van geleerd. Voor wie mij nog met wat goede raad wil bijstaan kan ik nu al zeggen dat ik, in weerwil van het voorbije jaar, in 2016 mijn 42ste wielerseizoen start.  We zien wel wat ervan komt maar één ding is zeker: stilzitten is, zeker nu, geen optie. Ik heb zelfs een nieuwe ligfiets gekocht en verwacht hem in de loop van februari.

naar boven

===================================